Umowa faktoringowa na celowniku

Rośnie liczba firm, które sięgają po faktoring. Usługa ta na tle innych form finansowania wyróżnia się elastycznością i dostępnością. Firmy faktoringowe przejmują należności na podstawie faktur. Tylko po II kwartale 2018 r. wykupiły wierzytelności na kwotę 6,6 mln. Rozpoczęcie współpracy z faktorem podyktowane jest jednak podpisaniem odpowiedniego porozumienia. Jest ona rodzajem umowy nienazwanej. Oznacza to, że nie jest unormowana ustawowo. Co powinna zawierać i na co warto w niej zwrócić uwagę? Wyjaśnia ekspert z firmy faktoringowej Bibby Financial Services.

Umowa faktoringowa pozwala przedsiębiorcy przenieść na faktora własne wierzytelności. Firma faktoringowa zobowiązuje się natomiast do szybkiego finansowania przedsiębiorcy, prowadzenia wszelkich rozliczeń związanych z wierzytelnościami, administrowania dokumentami oraz – jeżeli jest to konieczne  – dochodzenia długu od dłużnika.

Każdorazowe zawarcie umowy faktoringowej poprzedzone jest analizą potencjalnego klienta oraz wszelkich dostarczonych przez niego dokumentów. Proces dostosowywania odpowiedniej oferty związany jest również z analizą kondycji odbiorców – wyjaśnia Jerzy Dąbrowski, Dyrektor Generalny firmy faktoringowej Bibby Financial Services.

Faktoring jest umową między dwoma stronami lecz należy zaznaczyć, że usługa ta ma trójstronny stosunek prawny. Występują w niej trzy podmioty: faktorant, faktor i dłużnik, które przez cały okres trwania umowy starają się zachować dobre relacje. Są one niezbędne do prowadzenia dalszej współpracy.  Jakie są ich prawa i obowiązki?

Przedsiębiorca (faktorant) ma prawo do m.in. terminowego otrzymywania środków wynikających ze sprzedaży wierzytelności. Do obowiązków klienta faktoringowego należy m.in. dostarczenie faktorowi niezbędnej dokumentacji dotyczącej transakcji z dłużnikami. A ponadto uiszczanie wszelkich opłat wynikających z umowy oraz dostarczanie elektronicznie faktur wraz z potwierdzeniami odbiorców, stanowiących podstawę finansowania.

Firma faktoringowa (faktor) posiada m.in. prawo do weryfikacji faktoranta pod kątem kondycji finansowej, w tym do sprawdzenia sprawozdań finansowych i poziomu zwrotów towarów. Co więcej, może ona wypowiedzieć umowę faktorantowi, w przypadku naruszenia przez niego jej warunków lub jego pogarszającej się sytuacji finansowej. Pobiera także opłaty wynikające z umowy faktoringowej. Do obowiązków faktora należy natomiast sumienne wywiązywanie się z ustalonych warunków oraz przejęcie ryzyka niewypłacalności odbiorcy (faktoring pełny).

Ostatnim podmiotem współpracy jest dłużnik – odbiorca – choć nie jest on stroną w umowie faktoringowej wywiera duży wpływ na jej prawidłowe funkcjonowanie. Porozumienie między faktorem a faktorantem zmienia dla niego jedynie odbiorcę należności.

Przedsiębiorcy podpisując umowę powinni zwrócić również uwagę m.in. na takie elementy jak wartość przyznanego limitu finansowania czy określenie waluty, w jakiej prowadzona ma być transakcja. Według Polskiego Związku Faktorów w Polsce najczęściej są one podpisywane w PLN, EUR, USD, GBP, CZK, SEK czy JPY.

Źródło: www.newsrm.tv